Τα Ικαριώτικα έθιμα είναι αυτά που χαρακτηρίζουν διαχρονικά το νησί, τον πολιτισμό του και τους κατοίκους του.
Νυχτερινό Ωράριο Η συνήθεια αυτή συναντάται, κυρίως,στη Βόρεια πλευρά του νησιού στην περιοχή των Ραχών. Τα μαγαζιά ανοίγουν τη νύκτα και μένουν ανοιχτά ακόμα και μετά τα μεσάνυκτα (για όλη τη νύκτα). Η κυριότερη εκδοχή για αυτή τη συνήθεια είναι ότι έχει τις ρίζες του στα χρόνια πριν την Τουρκοκρατία, τον καιρό της πειρατείας. Την εποχή εκείνη οι κάτοικοι του νησιού, εκτός απ’ το ότι έφτιαχναν τα σπίτια τους σε μέρη που δεν ήταν ορατά από τη θάλασσα, έτσι ώστε το νησί να φαίνεται ακατοίκητο και άρα να μην ενοχληθούν από τους πειρατές, οι κάτοικοι συνήθιζαν να μετακινούνται περισσότερο ή αποκλειστικά κατά τη διάρκεια της νύχτας, ώστε να μην γίνονται αντιληπτοί από τη θάλασσα.
Ένας άλλος λόγος, είναι ότι το πρωί, οι άνθρωποι πήγαιναν στα χωράφια και ασχολιόντουσαν με τη γη και το βράδυ άνοιγαν τα μαγαζιά τους. Και ενώ κάποτε το ωράριο αυτό,γινόταν για κοινωνικούς λόγους και λόγους επιβίωσης, τώρα έχει μείνει σαν μια συνήθεια η οποία όμως παράλληλα προσελκύει ακόμα και το ενδιαφέρον ακόμα και των τουριστών.
Ικαριώτικο Ραντεβού Οι Ικαριώτες έχουν τους ρυθμούς τους! Κατά το Ικαριώτικο ραντεβού, όταν κάποιοι άνθρωποι έχουν ραντεβού για κάποιο λόγο μια συγκεκριμένη ώρα (συνήθως για καφέ, φαγητό και γενικότερα διασκέδαση, και όχι για σοβαρούς λόγους, ή λόγους υγείας), η συνάντηση γίνεται σχεδόν πάντα με καθυστέρηση η οποία σε κάποιες περιπτώσεις φτάνει και τις δύο ώρες. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό το "έθιμο", είναι ότι τα πολύ παλιά χρόνια, επειδή ακριβώς οι αποστάσεις ήταν μεγάλες (και ελλείψει μεταφορικών μέσων αλλά και δρόμων), η μετακίνηση ενός ανθρώπου από ένα μέρος σε ένα άλλο διαρκούσε πολλές ώρες, οπότε και αργούσε στο ραντεβού του.
Πιθανόν, να είναι και η έλλειψη άγχους των κατοίκων που έδωσε έμφαση σε αυτό το έθιμο ή το γεγονός ότι από τα παλιά χρόνια όλοι εργάζονταν μέχρι αργά το βράδυ και περίμεναν να συναντηθούν με τους συντοπίτες τους μετά το πέρας των δουλειών του ο καθένας. Αυτό το έθιμο, τείνει να εξαφανιστεί στις μέρες μας, αλλά διατηρείται κυρίως στους γάμους, όπου η νύφη συνηθίζει να στήνει το γαμπρό σε κάποιες περιπτώσεις πέραν της μίας ώρας, αλλά και οι φίλοι του γαμπρού με τα πειράγματα που του κάνουν, (συνήθως του κρύβουν τα ρούχα του ή τον λερώνουν με αλεύρι και διάφορα άλλα) και έτσι ο γάμος γίνεται με μεγάλη καθυστέρηση.
Πάσχα Την ώρα της Ανάστασης σε κάθε χωριό, ταυτόχρονα με την ρίψη των διάφορων βεγγαλικών, σε ένα κεντρικό σημείο και συνήθως κοντά στην εκκλησία, καίνε κλαδιά και ξύλα σε μια στοίβα την οποία ονομάζουν 'Σωρό', που έχουν μαζέψει τις προηγούμενες μέρες. Το κάθε χωριό δημιουργεί το δικό του σωρό και οι ντόπιοι ανταγωνίζονται, στο ποιος θα φτιάξει τον καλύτερο σωρό και τον πιο μεγάλο, που θα καίει πιο πολύ ώρα.